15 Years of Waiting
Madaming nagtanong sakin kung ilang taon ko na hinihintay si Mr. Guy. Sabi ko, 15 years na. Madaming nagsabi na bakit ko pa siya hinihintay at hanggang kailan ko siya kayang hintayin. Bakit nga ba at bakit umabot ng ganun katagal? Love na nga ba ang tawag dun o crush lang talaga?
Love, madaming nagsasabi na masarap magmahal pero mahirap masaktan. Yes, emotionally totoo yun pero may mga bagay na hindi lang siya para sa kilig factor. Paano kung yung taong crush mo dati na ngayon ay hindi mo na alam kung crush lang ba talaga hanggang ngayon?
I've met a guy 15 years ago. Nung una ko siyang makita ay parang balewala lang. Kumbaga eh casual lang kasi napadaan lang siya. Dumating ang pagkakataon na nagkita kami ulit pero late kong naalala na siya yung guy na napadaan sa akin nung entrance exam. Naging classmate ko siya. Bilang estudyante hindi mawawala ang asaran, kulitan at away-bati. Habang tumatagal ay mas lumalalim ang pinapagsamahan niyo bilang magkakaibigan kahit na naging magkalayo sa isa't-isa.
Masarap isipin yung mga moments o memories na meron kayo. Sa bawat taon na lumilipas hindi lang siya puro kilig factor dahil naging crush mo siya. Dumarating din ang maturity sa ganitong bagay. May pagkakataon na mapapangiti o masaya ka kapag magkasama kayo pero sa tagal ng panahon na magkakilala kayo ay mas lalo mong matutunan kilalanin yung kung ano talaga siya o yung buong pagkatao niya.
Unti-unti mo siyang maiintindihan, pagpapahalagahan, at susuportahan sa bagay na ikabubuti niya. Hindi ka lang nakafocus sa physical aspect kundi nandoon din yung emotional at spiritual needs niya. Kung kailangan niya ng karamay ay nandun ka para suportahan at pakinggan siya. Nandun ka para tulungan siya kapag may problema siya. Nandun ka para suportahan siya sa mga plano niya. Iparamdam mo na kahit nasaan ka ay alam niyang nandyan ka para sa kaniya.
Dun ay mas tumitibay ang friendship na meron kayo. At the same time, nag-grow din yung understanding mo sa kaniya. Nandun ka para tulungan din i-guide siya sa mga bagay na kailangan niya para mas maging matibay siya. Kasama siya lagi sa prayers mo lalo na yung guidance, family at spiritual growth.
Ikaw yung isa sa magbibigay ng full support sa kaniya at magcheer sa lahat ng achievememt at failures na mapagdadaanan niya. Just always trust and be faithful sa Panginoon sa lahat ng bagay. Kung siya man yung taong nakahangad para sa iyo, happy. Kung hindi man ay may isang taong maaaring naghihintay din sa iyo. At kahit na hindi man nalaman ng taong hinihintay mo yung mga ginagawa mo para sa kaniya, naging maganda naman yung pinagsamahan niyo bilang isang matalik na magkaibigan.
Kung ano man ang tawag ng iba tungkol sa paghihintay ko sa kaniya eh sakanila na yun. Kasi kahit ako hindi ko na alam kung ano ang tawag ko dun like kung crush lang ba yun, one-sided love, puppy love, etc. Basta siya yung isa sa mga importanteng tao na naging part ng buhay ko. Ang mahalaga naman dun eh yung memories at yung pinagsamahan namin dalawa. Hindi man siya yung maging Mr. Right Guy para sa future, siya pa din yung first Mr. Guy na dumating sa buhay ko.
Love, madaming nagsasabi na masarap magmahal pero mahirap masaktan. Yes, emotionally totoo yun pero may mga bagay na hindi lang siya para sa kilig factor. Paano kung yung taong crush mo dati na ngayon ay hindi mo na alam kung crush lang ba talaga hanggang ngayon?
I've met a guy 15 years ago. Nung una ko siyang makita ay parang balewala lang. Kumbaga eh casual lang kasi napadaan lang siya. Dumating ang pagkakataon na nagkita kami ulit pero late kong naalala na siya yung guy na napadaan sa akin nung entrance exam. Naging classmate ko siya. Bilang estudyante hindi mawawala ang asaran, kulitan at away-bati. Habang tumatagal ay mas lumalalim ang pinapagsamahan niyo bilang magkakaibigan kahit na naging magkalayo sa isa't-isa.
Masarap isipin yung mga moments o memories na meron kayo. Sa bawat taon na lumilipas hindi lang siya puro kilig factor dahil naging crush mo siya. Dumarating din ang maturity sa ganitong bagay. May pagkakataon na mapapangiti o masaya ka kapag magkasama kayo pero sa tagal ng panahon na magkakilala kayo ay mas lalo mong matutunan kilalanin yung kung ano talaga siya o yung buong pagkatao niya.
Unti-unti mo siyang maiintindihan, pagpapahalagahan, at susuportahan sa bagay na ikabubuti niya. Hindi ka lang nakafocus sa physical aspect kundi nandoon din yung emotional at spiritual needs niya. Kung kailangan niya ng karamay ay nandun ka para suportahan at pakinggan siya. Nandun ka para tulungan siya kapag may problema siya. Nandun ka para suportahan siya sa mga plano niya. Iparamdam mo na kahit nasaan ka ay alam niyang nandyan ka para sa kaniya.
Dun ay mas tumitibay ang friendship na meron kayo. At the same time, nag-grow din yung understanding mo sa kaniya. Nandun ka para tulungan din i-guide siya sa mga bagay na kailangan niya para mas maging matibay siya. Kasama siya lagi sa prayers mo lalo na yung guidance, family at spiritual growth.
Ikaw yung isa sa magbibigay ng full support sa kaniya at magcheer sa lahat ng achievememt at failures na mapagdadaanan niya. Just always trust and be faithful sa Panginoon sa lahat ng bagay. Kung siya man yung taong nakahangad para sa iyo, happy. Kung hindi man ay may isang taong maaaring naghihintay din sa iyo. At kahit na hindi man nalaman ng taong hinihintay mo yung mga ginagawa mo para sa kaniya, naging maganda naman yung pinagsamahan niyo bilang isang matalik na magkaibigan.
Kung ano man ang tawag ng iba tungkol sa paghihintay ko sa kaniya eh sakanila na yun. Kasi kahit ako hindi ko na alam kung ano ang tawag ko dun like kung crush lang ba yun, one-sided love, puppy love, etc. Basta siya yung isa sa mga importanteng tao na naging part ng buhay ko. Ang mahalaga naman dun eh yung memories at yung pinagsamahan namin dalawa. Hindi man siya yung maging Mr. Right Guy para sa future, siya pa din yung first Mr. Guy na dumating sa buhay ko.
